ด.ช.วันดี กลับมาเรียนชั้น ม.1 หลังจากที่เขาหยุดเรียนไป 2 ปี
ทำให้วันดีมีพื้นฐานน้อยกว่าเพื่อนในห้องเดียวกัน เวลาครูบอกคำสั่งอะไรก็ตามในห้องเรียน ครูต้องอธิบายหลายรอบกว่าวันดีจะเข้าใจว่าครูให้ทำอะไร การสื่อสารด้วยภาษาไทยในการเรียนวิชาทั่วไปว่ายากแล้ว ถ้าเป็นการเรียนภาษาอังกฤษยิ่งยากกว่า วันดีแทบจะไม่ค่อยรู้คำศัพท์ แต่หากครูสะกดทีละตัวอักษรให้ วันดีก็พอจะเขียนตัวอักษรได้แต่ช้า เขายังสับสนระหว่างตัว b กับ d และใช้เวลาคิดว่าแต่ละตัวอักษรต้องเขียนอย่างไร
ความบังเอิญของเรื่องนี้ คือ วันดีได้เรียนภาษาอังกฤษกับคุณครูที่มีชื่อว่า “ครูวันดี” (ชื่อเขียนเหมือนกันเป๊ะ)
คุณครูวันดีทราบว่าพื้นฐานนักเรียนหลายคนที่เข้ามาเรียน ม.1 บางคนก็มีปัญหาคล้ายกับวันดี เพราะเด็กบางคนแทบจะไม่ค่อยได้เรียนภาษาอังกฤษมาเลยในตอนชั้นประถม เนื่องจากโรงเรียนที่เคยเรียนขาดครูผู้สอนที่จบตรงเอกภาษาอังกฤษ
ช่วงแรก การเรียนการสอนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้น ม.1 ที่เข้าใหม่ยังขลุกขลักอยู่มาก เพราะไม่ใช่แค่ ด.ช.วันดีเพียงคนเดียว ยังมีนักเรียนอีกหลายคนที่มีพื้นฐานภาษาอังกฤษต่ำกว่าเกณฑ์ ในหนึ่งคาบเรียนครูวันดีสอนเนื้อหาได้ไม่มากเพราะต้องค่อยๆ อธิบายเพื่อให้นักเรียนทุกคนตามได้ทัน
คุณครูวันดี จึงพยายามทำให้การเรียนภาษาอังกฤษเป็นสิ่งที่น่าสนใจสำหรับเด็กๆ ก่อน โดยเริ่มต้นคาบเรียนด้วยการนำคลิปใน Youtube มาให้นักเรียนดูเพื่อดึงดูดความสนใจ หลังจากนั้นก็จะให้นักเรียนเขียนพร้อมกัน ไปแบบช้าๆ สอนทีละเรื่อง หลังจากเขียนเสร็จ ครูก็จะให้ทุกคนยืนอ่าน เพื่อมั่นใจว่าทุกคนได้ฝึกทั้งการฟัง พูด อ่าน และเขียน
จนกระทั่งวันหนึ่ง โรงเรียนวัดตะคร้ำเอน ได้นำเครื่องมือหนึ่ง ในโครงการร้อยพลังการศึกษาเข้ามาใช้ คือ โปรแกรมคอมพิวเตอร์สอนภาษาอังกฤษ “วินเนอร์อิงลิช (Winner English)” ครูวันดีคิดว่าโปรแกรมนี้น่าจะเป็นสิ่งที่ช่วยให้นักเรียนสนใจภาษาอังกฤษมากขึ้น การมีห้องเรียนวินเนอร์อิงลิช จึงถือเป็นการเปิดโอกาสให้เด็กๆ ได้เข้าถึงการใช้เทคโนโลยี เด็กๆ ทุกคนได้มีคอมพิวเตอร์ใช้ (1 คนต่อ 1 เครื่อง) ทุกคนต่างตื่นเต้น เวลาถึงคาบเรียนวินเนอร์อิงลิชทีไร นักเรียนก็จะรีบไปรอครูที่หน้าห้องก่อนเวลา
ด.ช.วันดีเองก็ตื่นเต้นเช่นกัน ในช่วงแรกที่ได้ใช้โปรแกรมเรียนภาษาอังกฤษ วันดีไม่รู้เลยว่าปุ่ม Enter อยู่ตรงไหน เขากังวลว่าจะทำเครื่องคอมฯ พังแล้วเพื่อนคนอื่นจะไม่ได้ใช้ต่อ วันดีจึงมักจะยกมือถามครูตลอด ในโปรแกรมวินเนอร์อิงลิช เวลานักเรียนตอบผิดจะมีตัวช่วยด้านล่างที่นักเรียนสามารถกดดู เพื่อให้ลองตอบอีกครั้งให้ถูกต้อง แต่เท่าที่ครูวันดีสังเกตเห็น ด.ช.วันดีมักจะตอบผิดซ้ำๆ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวช่วยที่ขึ้นมากำลังบอกใบ้คำตอบที่ถูกต้องอยู่ ด.ช.วันดีก็ยังคงกดตอบผิดอยู่อย่างนั้น
“ลองดูโจทย์นะ มีคำอะไรอยู่บ้าง” วันดีลองสังเกตตามที่ครูบอก
“แล้วลองดูที่เนื้อเรื่องสิ” พอครูวันดีช่วยไกด์ ด.ช.วันดีก็เริ่มจะเข้าใจว่าจะเดาคำศัพท์จากบริบทอย่างไร
ไม่เพียงแต่พัฒนาการภาษาอังกฤษที่ดีขึ้น พอเข้าเรียนห้องวินเนอร์อิงลิช ด.ช.วันดี ก็เริ่มมีทักษะทางคอมพิวเตอร์มากขึ้น
“เหลือเวลาอีก 5 นาที นักเรียนปิดเครื่อง เตรียมตัวไปเรียนวิชาต่อไปได้แล้วค่ะ”
“ครูครับ ผมขอเวลาอีกนิดนึง ผมอยากทำให้เสร็จครับ”
ครูจึงรู้ว่า วันดีกำลังพยายาม เขาอยากเรียนตามเพื่อนให้ทัน ถึงแม้จุดเริ่มต้น เขาอาจจะช้ากว่าเพื่อน แต่เขากระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ คุณครูจึงแนะนำให้วันดี ใช้โปรแกรมวินเนอร์อิงลิชในมือถือหลังเลิกเรียน ซึ่งวันดีก็กลับไปฝึกภาษาอังกฤษผ่านโปรแกรมด้วยตนเอง วันดีมักจะมาหาครูและปรึกษาเวลาเข้าใช้งานไม่ได้ ซึ่งไม่ใช่นักเรียนทุกคนที่จะกระตือรือร้นหาความรู้นอกเวลาเรียนแบบนี้
เทคโนโลยีเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้การเข้าถึงองค์ความรู้ในปัจจุบันง่ายขึ้น แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะใช้เวลาว่าง นำมือถือและอินเตอร์เน็ตมาใช้ให้เกิดประโยชน์ แต่สำหรับ ด.ช.วันดีแล้ว แม้เขาจะมีอุปสรรคทั้งเรื่องภาษา มือถือและอินเตอร์เน็ตที่ไม่ได้เร็ว แต่เขาก็พยายามจะแก้ไขปัญหานั้นด้วยการขอคำแนะนำจากครูเสมอ
เรื่องราวของด.ช.วันดี เป็นแค่หนึ่งตัวอย่างของนักเรียนในโรงเรียนวัดตะคร้ำเอน โรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนขยายโอกาส เด็กๆ ส่วนใหญ่ไม่ได้มีพื้นฐานความรู้สูงรวมไปถึงโอกาสทางการศึกษา
สิ่งเหล่านี้กำลังสะท้อน “ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา” การใช้คอมพิวเตอร์ในการเรียนอาจจะดูเป็นเรื่องธรรมดาของพวกเราในทุกวันนี้ แต่ยังมีเด็กๆ อีกหลายคนที่เขายังไม่ได้รับโอกาสนั้น เรื่องนี้อาจดูเหมือนว่านักเรียนที่โรงเรียนแห่งนี้โชคดีที่มีโปรแกรมวินเนอร์อิงลิชเข้าไปติดตั้งให้ใช้ แต่การศึกษาควรจะไม่ใช่เรื่องของ “โชคชะตา” เราจะทำอย่างไรที่ทำให้การศึกษาที่ดีไม่ใช่แค่ความโชคดี?
ขอขอบคุณเรื่องราวสร้างแรงบันดาลใจ จากด.ช.วันดี และคุณครูวันดี โชคสมกิจ โรงเรียนวัดตะคร้ำเอน จ.กาญจนบุรี
#SchoolToolsxWinnerEnglish
#ร้อยพลังการศึกษา
